W 1992 r. Cugow, spośród dziesięciu tysięcy artystów i uczonych świata, został nominowany przez International Biographical Centre (Cambridge) do tytułu International Man of The Year 1991/92. Wiersze poety były tłumaczone na język grecki, francuski, japoński, węgierski, ukraiński, włoski, serbskochorwacki, niemiecki, słowacki.

Tadeusz Kwiatkowski-Cugow urodził się w 1940 r. w Wilnie. Ukończył filologię polską na UMCS w Lublinie. Debiutował w "Kamenie" w 1966 roku.

Ta Pani o łagodnych ochach to moja mama, chłopczyk po lewej stronie to mój brat i, jak się łatwo domyśleć, obaj jesteśmy jej synami. Ze zdjęcia wyziera ciepło domowego ogniska. Jednak nie wszystko układa się w naszej rodzinie pomyślnie, gdyż tylko jeden z braci zostaje porządnym człowiekiem.

Wiersze zawarte w tym tomie nie są w pełni mojego autorstwa, jest to swoista "Antologia wierszy Ludzi, których spotkałem". Wszyscy Ci, którzy stanęli w jakimś momencie na mojej drodze lub obok niej przeszli, są współautorami. Zwykle nie mieli wiele wspólnego z poezją pisaną i nie podejrzewali nawet, że rozmawiając ze mną, piszą wiersz.

Wiersze zawarte w tym zbiorze maja swoją już dziesięcioletnią historię. POŻEGNANIE  OJCZYZNY rozpocząłem pisać w 1980 roku, kiedy nie dawała mi spokoju myśl o emigracji. Prawie skończony poemat przedstawiłem Bronkowi Kowalskiemu, działaczowi Solidarności, który po uzgodnieniu ze mną podjął decyzję jego wydania, jako dodatek do Biuletynu. Kilka sygnalnych egzemplarzy otrzymałem od niego około 10 grudnia 1981 roku, z zapewnieniem, że jest drukowany w nakładzie 20 tysięcy.

Tadeusz Kwiatkowski Cugow (ur. 1940 r.) ukończył filologię polską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Poeta, prozaik, tłumacz literatury węgierskiej jest autorem zbiorów wierszy: "U drzwi moich płomień dalekiego ogniska" (1979), "Kiedyś puszczą lody ziemia wysłucha wszystkich" (1983) oraz tomu opowiadań "Główna gonitwa" (1982)

Do czytelnika

Jeżeli, czytelniku, znajdziesz w tej książczynie
Coś sprzecznego z tytułem, nie mojej to winie
Przypisz. Albowiem zawsze nie leniwo bieżę,
Jeśli mnie ktoś przypadkiem prosi na wieczerzę
Jan Kochanowski